Mayroon tatlong aralin ang tinuturo ng Banal na Espiritu patungkol sa katotohanan nitong taludtod. Una, ang mananampalataya ay hungkag sa kaniyang sarili. Ito ay napaka importante at elementaryang prinsipyo. Hindi ba ito tinuro sa atin ng Diyos na lahat ng ating kabutihan, kagalingan at kakayahan ay hindi umaabot sa kanyang kalulwalhatian? Mas masahol pa ito kaysa sa wala. Kahit ngayon wala sa ating sarili ang maaring maging kapurihan natin na makakapagpalapit sa atin sa Panginoong Jesu-Cristo. Ito ay ang pagiging gaya ng walang anomang pag-aari. Ito ay ang pagiging mapakumbabang-loob. Pangalawa, mayroon ka bang lahat ng mga bagay kay Cristo-Jesus? Ito ay napaka-halata. Sa akin ang kahinaan, sa kaniya ang kapangyarihan; sa akin ang karalitaan, sa kaniya ang kayamanan; sa akin ang kasalanan, sa kaniya ang kapatawaran; sa akin ang kawakaan, sa kaniya ang kapunuan. Ang ikatlong aralin para sa mga mananampalataya na walang anomang pag-aari, ngunit si Cristo. Sa kanila ang lahat ng mga bagay dahil sa Panginoong Jesus na siyang kaloob ng Diyos Ama sa kanila. Itong relasyon ay higit sa lahat at pinakamahalaga. Sa atin si Cristo. Siya na daan, katotohanan, at buhay, ay siyang sumasaatin habang buhay. Siya na ilaw ng salingbutan ay gumagabay sa ating buhay at hinding-hindi tayo tatahan sa kadiliman. Tingnan mong mabuti ang Panginoon, at sabihin: Anong mayroon ako sa langit kundi ikaw? At walang ninanasa ako sa lupa liban sa iyo.